Trójchlorek fosforu i tlenochlorek fosforu jako reagenty w sektorze farmaceutycznym

Trójchlorek fosforu (PCl3) oraz tlenochlorek fosforu (POCl3) są surowcami wykorzystywanymi na szeroką skalę w trakcie syntez farmaceutycznych. Znajdują zastosowanie zarówno do produkcji substancji aktywnych (API), jak również do wytwarzania półproduktów tychże substancji.

Opublikowano: 9-12-2019
PCl3 i POCl3 jako surowce w syntezie farmaceutycznej

Aktywne składniki to substancje, które działają na organizm człowieka wywołując określony efekt terapeutyczny. Ich niewielkie ilości znajdują się m.in. w tabletkach, kapsułkach, żelach, proszkach lub są zawieszone w innym materiale, farmaceutycznie obojętnym dla ludzkiego organizmu. Duża reaktywność trójchlorku fosforu i tlenochlorku fosforu przekłada się na duże możliwości wykorzystania tych związków chemicznych w branży farmaceutycznej, dzięki czemu stały się one popularnymi surowcami w procesie produkcji leków. Poniżej zostały przedstawione przykładowe aplikacje PCl3 i POCl3 w przemyśle farmaceutycznym.

PCl3 i POCl3 jako substraty w syntezie leków

Pierwszym przykładem zastosowania PCl3 jest wykorzystanie go jako reagenta – substancji wykorzystywanej do syntezy leków na bazie pochodnych sulfonamidów. Wśród przedstawicieli tej grupy leków można wyróżnić:

  • chlortalidon – lek moczopędny stosowany w takich chorobach jak nadciśnienie tętnicze, moczówka prosta czy niewydolność wątroby i nerek,
  • sulfadiazynę – wykorzystywaną przy leczeniu oparzeń. Substancję tę stosuje się również do profilaktyki antybakteryjnej na całym ciele, wykorzystując proces zatrzymywania produkcji kwasu foliowego w komórkach bakteryjnych. Ponadto połączenie sulfadiazyny z pirymetaminą ma zastosowanie w przeciwdziałaniu toksoplazmozie, czyli pasożytniczej chorobie ludzi i zwierząt wywoływanej zarażeniem przez pierwotniaki.

Zarówno PCl3 jak i POCl3 stosowane są jako substraty w trakcie syntezy pochodnych kwasów aminometylenobisfosfonowych. Stanowią one klasę nowoczesnych środków leczniczych hamujących resorpcję (zanikanie) kości. Z tego względu farmaceutyki te stosowane są w leczeniu osteoporozy i nowotworowych chorób kości. Jedną z substancji aktywnych otrzymywanych w wyniku takich reakcji jest kwas [1-hydroksy-2-(1H-imidazol-1-ilo)etylideno]bisfosfonowy znany jako kwas zoledronowy, który posiada zdolność odkładania się w kościach. Jego działanie polega na pobudzaniu osteoblastów do tworzenia tkanki kostnej oraz hamowaniu procesu kalcyfikacji (zwapnienia) kości. Stosowany jest głównie podczas złamań lub operacji kości w celu zapobiegania powikłaniom kostnym.

Potencjalne zastosowania trójchlorku i tlenochlorku fosforu w syntezach farmaceutycznych

Istnieje ogromna liczba opracowań naukowych, jak i patentów, wskazujących na możliwe zastosowania PCl3 i POCl3 w dziedzinie farmakologii. Publikacje te wskazują na duży potencjał opisywanych substancji, a ich stale zwiększający się udział w sektorze badań farmaceutycznych może przełożyć się na poszerzanie puli potencjalnych zastosowań w dziedzinie farmacji.

Zgodnie z wspomnianymi opracowaniami naukowymi, PCl3 może być wykorzystywany jako substancja wyjściowa w skomplikowanym procesie syntezy leku o nazwie Tenofovir. Jest to związek organiczny z grupy fosfonianów stosowany w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu B, a także do zapobiegania objawom wirusowi niedoboru odporności typu 1 (HIV 1), czyli wirusa wywołującego zespół nabytego niedoboru odporności AIDS. Z kolei POCl3 może znaleźć potencjalne zastosowanie w sektorze syntezy witamin, ponieważ jest wykorzystywany w jednej z dróg syntezy pochodnych witaminy B6.

Ponadto tlenochlorek fosforu może służyć jako reagent w reakcji fosforylacji, czyli przyłączenia reszty fosforanowej do nukleofilowego atomu dowolnego związku chemicznego. W reakcji z nukleozydami mogą powstawać nukleotydy np. pochodne guanozyny, takie jak GMP (guanozyno-5’-monofosforan) będący jednym z monomerów RNA, zaś jego sole: disodowa (E627), dipotasowa (E628), wapniowa (E629) to dodatki wzmacniające smak stosowane w przemyśle spożywczym.

Innym zastosowaniem POCl3 jest możliwość wykorzystania go w reakcji z kwasem N-fenyloantranilinowym w celu otrzymania 9-chloroakrydyny. W wyniku dalszych reakcji tworzy ona pochodne, które są rozpatrywane jako potencjalne leki o właściwościach zatrzymujących powstawanie guzów nowotworowych w organizmie ludzkim. Tlenochlorek fosforu może być także stosowany do produkcji Abirateronu, czyli substancji czynnej wykorzystywanej podczas leczenia raka prostaty.

Zobacz ofertę tlenochlorku PF i trójchlorku PF od Grupy PCC.

Źródła:
  1. David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-80
  2. Trichlorek fosforylu, [w:] Classification and Labelling Inventory [online], Europejska Agencja Chemikaliów
  3. Philip John Durrant, Bryl Durrant, Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 834
  4. CRC Handbook of Chemistry and Physics, W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016

Komentarze
Dołącz do dyskusji
Brak komentarzy
Oceń przydatność informacji
5 (1)
Twoja ocena