Verven en vernissen

Verven en coatings

De basiscomponenten van verf zijn:

a) Bindmiddelen en filmvormende stoffen – dit zijn ingrediënten die in alle soorten verven, lakken en emulsies voorkomen. Ze vormen een dunne filmvormende laag op het oppervlak van het geverfde element en zijn ontworpen om de verf de juiste eigenschappen te geven, zoals glans, duurzaamheid, hechting, weersbestendigheid, sterkte en flexibiliteit. Stoffen die als bindmiddel in verven kunnen dienen, zijn synthetische of natuurlijke harsen, zoals polyurethanen, polyesters, vinylacetaat/ethyleen (VAE), silanen, epoxyharsen of oliën.

b) verdunners – deze worden gebruikt om het polymeer op te lossen en de viscositeit van het bindmiddel te verlagen. Ze worden gekenmerkt door een hoge vluchtigheid, waardoor ze gemakkelijk verdampen tijdens het drogen en geen deel uitmaken van de verf. Een extra taak van verdunners is het regelen van de vloei-eigenschappen en toepassingen. Ze kunnen ook de stabiliteit van vloeibare verf beïnvloeden. Het belangrijkste verdunningsmiddel voor watergedragen verven is, zoals de naam al doet vermoeden, water. Olieverven (ook wel oplosmiddel genoemd) bevatten meestal combinaties van verschillende organische oplosmiddelen, zoals aromatische verbindingen (tolueen of andere xyleenderivaten), alcoholen of ketonen. De PCC Group heeft dichloorpropaan in haar aanbod, dat organische oplosmiddelen zoals tolueen, xyleen en aceton met succes kan vervangen. Dichloorpropaan is een zeer effectief oplosmiddel voor harsen, vetten en vetten, daarom wordt het gebruikt als basiscomponent in de verwijderaar van vernislagen die drogen bij kamertemperatuur. Vanwege zijn chemische eigenschappen kan het ook succesvol worden gebruikt bij de productie van verf en lak, evenals drukinkt,

c) pigmenten – ontworpen om de verf de juiste kleur te geven. Ze verschijnen in de vorm van korrelige vaste stoffen. Ze kunnen worden onderverdeeld in natuurlijke of synthetische pigmenten. De meest populaire natuurlijke pigmenten zijn diverse kleisoorten, silica’s, calciumcarbonaat en talk, terwijl synthetische pigmenten gecalcineerde kleisoorten, bariumsulfaat (de zogenaamde blanc fixe), geprecipiteerd calciumcarbonaat of pyrogene silica’s omvatten. Een speciaal type pigment zijn vulstoffen. Dit zijn korrelige vaste stoffen, ontworpen om het volume van de verf te vergroten, de structuur te versterken of de productiekosten van de verf te verlagen, omdat ze relatief goedkoop zijn. Voorbeelden van veelgebruikte verfvulstoffen zijn diatomeeënaarde, talk, kalk, bariet en klei.

d) modificerende additieven – dit zijn ingrediënten die in kleine hoeveelheden worden toegevoegd en die de eigenschappen van verven wijzigen. Ze kunnen onder andere de oppervlaktespanning veranderen, de vloei-eigenschappen en pigmentstabiliteit verbeteren, schuimvorming beheersen en bevriezing voorkomen. De PCC Group heeft in haar aanbod een aantal modificerende additieven die de kwaliteit van de verkregen coatings aanzienlijk verbeteren. De producten ROKAdis 900 en ROKAdis 905 zijn perfect geschikt als dispergerende en bevochtigende additieven. Ze verlagen ook de viscositeit van de formulering en zorgen voor een zeer goede stabilisatie van anorganische pigmentconcentraten. Het ROKAdis -productassortiment, opgenomen in het aanbod van de PCC Group, zorgt voor een zeer hoge efficiëntie bij zeer lage concentraties in de formulering (1-5%). Aan de andere kant kan EXOdis PC950 , naast zijn dispergerende eigenschappen, ook worden gebruikt als een niet-ionisch bevochtigingsmiddel bij de productie van verven. Omdat EXOdis PC950 geen alkylfenolen en vluchtige organische stoffen (VOS) bevat, kan het een bestanddeel zijn van moderne en ecologische verven en coatings. ROKAnol K14 kan daarentegen worden gebruikt als dispergeermiddel voor kleurstoffen en pigmenten. Daarnaast wordt het ook gebruikt als latexdispergeermiddel in kleurstofformuleringen.

Een andere zeer belangrijke groep additieven voor verven en coatings zijn emulgatoren. Ze dragen bij aan het creëren van een permanente, uniforme emulsie, wat direct resulteert in een gemakkelijkere verfapplicatie op elk oppervlak. De PCC Group biedt een breed scala aan emulgatoren die kunnen dienen als additieven bij de productie van verven, bijvoorbeeld producten uit de ROKAnol of ROKwin serie. Bijzonder vermeldenswaard zijn de POLIkols , die zich kenmerken door een breed scala aan toepassingen. Door hun structuur hebben polyoxyethyleenglycolen zeer goede verzachtende en oplossende eigenschappen, een lage viscositeit en een laag vriespunt, evenals een zeer goede oplosbaarheid in water. Door de hoge hydrofiliteit en specifieke samenstelling wordt ROKAmer 1010/50 ook gekenmerkt door een zeer goed emulgerend vermogen. Emulsieproducten die met dit product worden gemaakt, kunnen worden gebruikt in de verf- en lakindustrie.

Verf – soorten en toepassingen

Over het algemeen kunnen verven worden onderverdeeld op basis van hun eigenschappen en toepassing:

a) Emulsieverven, ook wel dispersieverven genoemd. Deze kunnen worden onderverdeeld op basis van het gebruikte lijmtype:

● Acrylverf – het bindmiddel is een waterige dispersie van acrylhars. Ze worden gekenmerkt door een zeer goede flexibiliteit en hechting aan de ondergrond. Acrylverf heeft een breed scala aan toepassingen en kan worden gebruikt voor het bedekken van bijvoorbeeld hout, beton, kunststof, pleisterwerk en vele andere oppervlakken. Ze hebben een hoge slijtvastheid en laten waterdamp door, maar de geverfde oppervlakken zijn gevoelig voor diverse soorten beschadigingen.

● Latexverven – het bindmiddel van dit type verf is rubber. Latexverven zijn extreem goed bestand tegen vocht en reiniging. Hun voordeel is een zeer eenvoudige applicatie op diverse ondergronden. Het nadeel is meestal de hoge prijs. Een voorbeeld van de meest moderne latexverven zijn keramische verven. Deze bevatten keramische deeltjes die de zogenaamde vlekwerende coating vormen. Hierdoor nemen de muren die ermee geverfd zijn geen vuil en stof op.

● acryl-latexverven – hebben de eigenschappen van acrylverven, d.w.z. goede luchtdoorlatendheid en schrobvastheid, en de flexibiliteit van latexverven,

● Vinylverven – het bindmiddel van deze verven is polyvinylacetaat of polyvinylchloride. Ze worden voornamelijk gebruikt in bijkeukens en hun grootste voordeel is de gemakkelijke afwasbaarheid. Helaas maken ze het de muren ook moeilijk om te ademen door de lage dampdoorlatendheid.

b) Kalkverf – het bindmiddel van deze verven is kalkplamuur verdund met water. Ze zijn goedkoop, maar niet duurzaam. Om de duurzaamheid te verhogen, worden mengsels van andere watergedragen lijmen (bijv. lijm) of de toevoeging van polyvinylacetaat gebruikt. Kalkverven worden gebruikt voor het schilderen van verse betonnen ondergronden, kalkpleisters en muren die eerder met kalkverf zijn geverfd. Momenteel wordt deze verf zeer zelden gebruikt. Dit komt door hun zeer lage duurzaamheid, stofvorming en de neiging tot scheurvorming.

c) Lijmverf – dit zijn duurzame en ademende verven met een uitstekende oplosbaarheid in water. Plantaardige of dierlijke lijmen vormen het bindmiddel. Lijmverf is niet erg vuilafstotend, kan niet worden afgewassen en absorbeert vocht uit de omgeving. Ze zijn vooral geschikt voor het schilderen van kalk- en cementkalkpleisters. Lijmverf wordt praktisch niet meer gebruikt omdat het is vervangen door modernere verven.

d) silicaatverven – hun bindmiddel is kaliumwaterglas. Deze verven zijn duurzaam, onbrandbaar, vochtbestendig en hebben een hoge mechanische weerstand. Ze kunnen worden aangebracht op bakstenen, betonnen en houten ondergronden. Tijdens het drogen harden ze uit onder invloed van _CO₂ in de lucht.

e) Siliconenverven – creëren een duurzame en weerbestendige coating. Ze zijn geproduceerd op basis van siliconenhars. Ze zijn geschikt voor het verven van beton, hout, baksteen en pleisterwerk. Deze verven hebben een zelfreinigend vermogen.

f) Epoxyverven – dit zijn tweecomponentenverven, bestaande uit een epoxyhars en een verharder. Beide componenten worden vóór het aanbrengen gemengd. Epoxyverven vertonen een hoge weerstand tegen mechanische beschadigingen en chemicaliën. Ze worden bijvoorbeeld gebruikt voor het verven van betonvloeren. Voor de productie ervan kunnen additieven op basis van fosfaatesters uit de Roflam serie (F5, B7, P) worden gebruikt. Deze producten bieden een hoge brandwerendheid aan de materialen waaraan ze worden toegevoegd. Daardoor kunnen ze worden gebruikt in passieve brandbeveiligingssystemen, aanbevolen voor de bescherming van stalen constructie-elementen tegen de effecten van koolwaterstoffen en steekvlammen. De producten uit de Roflam serie kunnen worden gebruikt als componenten bij het creëren van formuleringen van intumescerende verven, die op grote schaal worden gebruikt in openbare ruimtes (bijv. luchthavens, hallen, parkeergarages, enz.). Daarnaast worden Roflam -producten ook zeer breed toegepast in de petrochemische, energie-, olie- en gasindustrie.

g) Verven op basis van chloorrubber – een bindmiddel voor dit type verf wordt verkregen door chlorering van het rubber met toevoeging van weekmakers. De aldus gevormde verven op basis van chloorrubber zijn bestand tegen water, zuren en logen, maar zeer gevoelig voor alle organische oplosmiddelen (behalve alcohol). Ze kunnen worden gebruikt als beschermende verf voor poorten en hekken.

h) Vinylverven – deze zijn bestand tegen water en diverse chemische verbindingen. Polyvinylchloride wordt het meest gebruikt als bindmiddel. Vinylverven worden voornamelijk gebruikt als coating voor materialen van gegalvaniseerd staal, zoals dakgoten en vensterbanken.

i) Polyurethaanverven – worden geproduceerd op basis van polyurethaanharsen. Er zijn twee soorten verven: een- en tweecomponentenverven. Eencomponentverven harden uit onder invloed van vocht, terwijl tweecomponentenverven een verharder vereisen. Polyurethaanverven creëren harde en slijtvaste coatings. Ze worden gebruikt voor het verven van houten, metalen en kunststof oppervlakken. Ze worden gekenmerkt door een zeer hoge toxiciteit.

j) Structuurverven – dit is een speciaal type verf dat in een dikke laag op het oppervlak wordt aangebracht en na droging een passend patroon (structuur) geeft. Dankzij dit soort verf kunt u een verscheidenheid aan decoratieve muurtexturen creëren. Structuurverven zijn geschikt voor het afdekken van beton, hout, gipsplaten, pleisterwerk en vele andere.

k) Spuit- en poederverven – deze worden gebruikt om speciale visuele effecten op oppervlakken te creëren. Ze worden met een spuitpistool op verschillende oppervlakken aangebracht. Dankzij dit soort verven is het mogelijk om coatings te verkrijgen die bestand zijn tegen allerlei soorten scheuren en splinters. Producten van de PCC Group uit de Rostabil -serie (TNF, TPP, DPDP, DDPP) kunnen met succes worden gebruikt voor de productie van poedercoatings in thermische processen. Het is een groep antioxidanten met een structuur op basis van organische fosfaten. Producten uit de Rostabil serie kunnen ook worden gebruikt als effectieve thermische en verwerkingsstabilisatoren. Dankzij hun unieke eigenschappen bieden ze kleurcontrole tijdens bewerkings- en uithardingscycli.

Vernissen – hun soorten en beschrijving

Verven, ook wel lakken genoemd, bevatten een vast bindmiddel opgelost in een oplosmiddel en drogen uit door verdamping. Ze worden veel gebruikt als materiaal voor het afdekken van oppervlakken voor decoratieve en beschermende doeleinden.

Vernissen hebben ook het vermogen om snel uit te harden binnen een zeer breed temperatuurbereik. Vernis is een type afwerking waarmee transparante of gepigmenteerde coatings kunnen worden gecreëerd, waarbij de belangrijkste grondstof een hard en lineair polymeer is. De aard en eigenschappen van vernissen zijn sterk afhankelijk van hun structuur. De meest gebruikte oplosmiddelen voor de productie van vernissen zijn meestal terpentine of minerale terpentijn. Er zijn veel soorten vernissen te onderscheiden, die over het algemeen in twee groepen kunnen worden onderverdeeld: op oplosmiddelbasis en op waterbasis.

Soorten oplosmiddelhoudende lakken

Oplosmiddelhoudende lakken vormen zeer harde coatings met een hoge weerstand tegen mechanische beschadigingen. Door een homogene structuur te creëren, voorkomen ze ook het binnendringen van vocht. Het belangrijkste bestanddeel van dit type lak is het oplosmiddel, dat meestal een onaangename en intense geur heeft. Oplosmiddelhoudende lakken kunnen worden onderverdeeld in een aantal subgroepen:

a) Polyurethaanlakken op basis van oplosmiddelen – dit zijn een van de beste lakken op de markt. Er zijn één- en tweecomponentenlakken. Eéncomponent polyurethaanlakken gebruiken het vocht in de lucht om uit te harden. Tweecomponentenlakken daarentegen kenmerken zich door twee droogfasen. In de eerste fase verdampt het oplosmiddel, waarna de chemische droging plaatsvindt en de lak uithardt. De voordelen van polyurethaanlakken zijn hun vochtbestendigheid en hoge flexibiliteit. Helaas zijn ze meestal zeer giftig. Ze maken een breed scala aan afwerkingen mogelijk, van satijn tot hoogglans. Polyurethaanlakken worden vanwege hun slijtvastheid voornamelijk gebruikt voor het lakken van vloeren in ruimtes met een hoge bewegingsintensiteit, zoals hallen en lounges.

b) nitrocelluloselakken – de belangrijkste grondstof voor hun productie is nitrocellulosehars. Deze wordt meestal gewonnen uit katoen, dat behandeld is met zwavelzuur of salpeterzuur. Nitrocelluloselakken bevatten ook een aantal andere stoffen, zoals polyester- en alkydharsen, die de hardheid en glans verbeteren. Plastificerende additieven, meestal ftalaten, worden ook gebruikt om de licht- en temperatuurbestendigheid te verhogen. Nitrocelluloselakken worden gebruikt als materiaal voor het schilderen van meubels en diverse houten elementen. Ze worden ook gebruikt als basislaag voor polyurethaanlakken.

c) olie-harslakken – de grondstoffen die voor de productie ervan worden gebruikt, zijn drogende oliën, natuurlijke of synthetische harsen, verdunners en meestal een groot aantal additieven die hun uiterlijk of eigenschappen veranderen. Deze lakken kenmerken zich door een hoge weerstand tegen atmosferische factoren, met name tegen uv-straling. Helaas vertonen ze ook een slechte hardheid en slijtvastheid. Ze kunnen worden gebruikt voor het schilderen van alle houten oppervlakken, van lambrisering tot ramen en deuren. Ze kunnen ook worden gebruikt als vloercoating in ruimtes met weinig verkeer.

d) spiritusvernissen – deze hebben een zeer korte droogtijd, die meestal niet langer is dan 60 minuten. Helaas zijn ze niet bestand tegen alle invloeden en weersomstandigheden. Grondstoffen voor de productie van spiritusvernissen zijn oplossingen van natuurlijke of synthetische harsen opgelost in ethylalcohol. Spiritusvernissen kunnen worden gebruikt voor het beschilderen van speelgoed en diverse houten interieurelementen. Een voorbeeld van een veelgebruikte vernis van dit type is polijstmiddel, dat een relatief harde laag met een karakteristieke glans geeft.

Watergedragen lakken – soorten en toepassingen

Watergedragen lakken hebben als belangrijkste verdunningsmiddel water. De methylester zorgt voor hun flexibiliteit en oppervlakteactieve stoffen zijn stoffen die de oppervlaktespanning verlagen. De PCC Group biedt een breed scala aan oppervlakteactieve stoffen die kunnen worden gebruikt in de verf- en lakindustrie. EXOdis PC30 kan worden gebruikt als basisch dispergeermiddel in wateroplosbare formuleringen. Door de structuur (waterig polyacrylzuur) bereiken watergedragen lakken een uitstekende eindstabilisatie. Dit product kan ook worden gebruikt voor de productie van witte decoratieve verf voor binnen.

Watergedragen lakken kunnen worden onderverdeeld in drie groepen op basis van het type lijm dat wordt gebruikt:

a) acrylvernissen – dit zijn goedkope stoffen die een transparante coating creëren zonder de kleur van het hout te veranderen. Ze worden gekenmerkt door een lage abrasiviteit en mechanische weerstand en hun grootste voordeel is de lage toxiciteit. Ze worden voornamelijk gebruikt voor het verven van houten huishoudelijke producten en het verven van vloeren op plaatsen met weinig verkeer.

b) Polyurethaanlakken op waterbasis – deze vertonen een zeer hoge slijtvastheid en mechanische beschadigingen. Bovendien zijn ze ongevoelig voor vocht en temperatuurschommelingen. Net als polyurethaanlakken op oplosmiddelbasis worden ze onderverdeeld in één- en tweecomponentenlakken. Vanwege de zeer duurzame coatings worden ze vaak gebruikt op vloeren in woonkamers.

c) polyurethaan-acrylvernissen – hun eigenschappen zijn afhankelijk van de verhouding van beide componenten. Vernissen met een hogere polyurethaansamenstelling kenmerken zich door een hogere hardheid. Polyurethaan-acrylvernissen bestaan ​​in één- of tweecomponentenvorm. Ze kunnen ook een aantal verharders bevatten die hun mechanische sterkte en slijtvastheid verbeteren. Helaas verhoogt dit ook hun toxiciteit.

Moderne watergedragen verven bevatten een verscheidenheid aan verschillende componenten. Het is daarom bijzonder belangrijk om deze grondig te mengen om de juiste consistentie en stabiliteit van de verf te garanderen. Precies hiervoor worden dispergeermiddelen gebruikt. Deze zorgen niet alleen voor de juiste prestatie-eigenschappen van de verf, maar geven deze ook de gewenste kleurverzadiging en zorgen voor voldoende pigmentatie. Producten uit de Rodys -serie zijn zeer effectieve dispergeermiddelen die gebruikt worden in verven die water als oplosmiddel bevatten. Ideaal geschikt voor waterige dispersies van kleurstoffen, organische en anorganische pigmenten, evenals versterkende pigmenten. Optimale resultaten worden behaald met pigmentpasta’s op basis van ijzeroxiden. Dankzij de effectieve preventie van agglomeratie van pigmentdeeltjes is het eindproduct perfect gekleurd. Bovendien verlagen producten Rodys serie de viscositeit van suspensies in dispersies met een hoog vastestofgehalte. Deze productreeks wordt gebruikt voor het lakken van textiel, rubber, bitumen en beton. Een ander dispergeermiddel dat witte watergedragen verven uitstekend stabiliseert, is Tensol DDM . Het heeft zeer goede dispergerende eigenschappen tegen titaanwit en minerale vulstoffen. Dankzij het gebruik van Tensol DDM wordt een hoge compatibiliteit van pigmenten in verfproducten bereikt.