Antiscalants zijn middelen die het proces van kalkvorming vertragen. Kalk wordt gevormd door precipitatie en kristallisatie van zouten die slecht oplosbaar zijn in water, zoals sulfaten van barium, calcium, strontium en calciumcarbonaat. De ophoping van kalk in systemen vermindert de doorstroming aanzienlijk door verstoppingen. Om ongewenste kalkvorming te voorkomen, moeten antiscalants worden gebruikt om systeemcomponenten te beschermen en hun levensduur te verlengen . Antiscalanten hebben het vermogen om metalen die in ionische vorm in het water aanwezig zijn te binden. Ze vormen complexe verbindingen die oplosbaar zijn in water en voorkomen de vorming van kalkaanslag .
De meeste antiscalants zijn oppervlakteactieve stoffen die op drie manieren werken:
Door dispersie – ze verspreiden zoutdeeltjes die de kalkaanslag vormen door eraan te hechten en hun negatieve lading te verminderen. Als gevolg hiervan worden de kristallen van elkaar gescheiden en kunnen ze niet opnieuw worden verbonden.
Door remming van het drempelniveau houden ze verzadigde oplossingen van slecht oplosbare zouten in het water, waardoor hun neerslag wordt voorkomen.
Door modificatievan kristallen vervormen ze de kristallen. Dit resulteert in de vorming van ongelijke, ovale structuren die de processen van kristalroostervorming verstoren, waardoor kalkaanslag wordt voorkomen.
Antiscalants worden voornamelijk gebruikt in gesloten watercircuits. Ze worden gebruikt in ketels, koelsystemen in energiecentrales en in industriële osmotische stations. Ze werken zowel in koud als in warm water. De meest effectieve antiscalants zijn die op basis van fosfaten, die ook anticorrosieve eigenschappen hebben.
